İsminin sonunda Belediyespor olan kulüpler her zaman maça 1-0 önde başlıyor. Her konuda sizden bir adım önde olan bu kulüplerde başarısızlık ise yapılan yanlış tercihlerden oluyor. Bunca maddi olanakların bol olduğu kulüplerde hatalı tercihler hem skora hem de yapılanmaya yansıyor.
Belediyeden aktarılan paralarla kurulan takımların fırtına gibi esmesi de bu yüzden. Kimi takım fırtına oluyor kimisi ise hafif bir meltem bile olmaktan uzak oluyor.
İsminin sonunda Belediyespor olmayan kulüpler ise kendi yağında kavrulmak zorunda kalıyor. Yöneticilerinin ve başkanın maddi gücü ile savaşmaya çalışıyor. Kimi zaman bu savaşta ölçü bile tutmuyor ama başarı genelde inançla geliyor.
İnanç ve para savaşının verildiği bu mücadelede Silivri kulüpleri genelde sınıfta kalan taraf oluyor. Tıptı NATO’nun Ukrayna’ya destek vereceğiz söylemleri gibi. Ses var ama görüntü yok.
Silivri kulüplerinin gelir kapıları kapandı. Neredeyse hiçbir kulübün sabit bir gelir kalemi yok. Sağdan soldan toplananlarla yol alınıyor ama bu da sıkıntıları beraberinde getiriyor. Ya lisanslar için para bulunamıyor ya da peşinatlarda sıkıntı çıkıyor. Her ikisinde de ezilen Silivri Kulüpleri oluyor.
Silivri tarihinde ilk kez TFF 2. Lig’de oynamaya hak kazanan Alibeyspor Kadın Futbol takımının lige girememesini kimse araştırmadı. Ben de dahil bunu sorgulamadı. Birçok takım lig atlayabilmek için kendini paralar biz ise lige girmemek için bin takla atıyoruz.
Kaç kişi Ali Tonta’yı aradı?
Yanında oldu?
Neden lige girmediklerini sordu?
Bu bir ayıp değil mi?
TFF 2. Lig bu amatör değil profesyonel sportif anlamda çağ atladığımızı ballandıra ballandıra anlatanlar bu ayıp hepimizin değil mi?
“Lige gir” demesi çok kolay ama ligi devam ettirebilmek için vaat edilenlerin yerine getirilmesi daha önemli değil mi? Alibeyspor Kadın Futbol takımı bu sezon lige maddi imkânsızlıktan dolayı giremedi.
Herkesin dilindedir her siyasi aynı söylemi farklı ağızdan tekrarlar durur. Nedir bu söylem; “Silivrispor hepimizin” öyle mi acaba?
Sevinirken herkes eşit seviniyor ama ya sorunlar da hepimizin mi? Silivri’de sportif anlamda bu konu tüm spor branşlarını kapsar topu topu 50 isim etrafında dönüyor ilçe sporunun maddi yükü. Forma yaptırılacak Hayrettin Karabulut, yağmurluğa ihtiyaç var git Uğur Babayiğit’e, sporculara su lazım git Semih Yasav’a, sporcu sakatlandı giden takım hocaları oluyor. İsimler o kadar sınırlı ki bu ilçenin ayıbı aslında.
Gelelim Silivrispor’a…
Silivrispor iç saha maçlarını 5000 kişiye oynuyor artık. Sevinçler ortak ama sorunlar başkan dahil 15 yöneticinin üstüne kalıyor. Her hangi bir parti sahilde bir miting yapsa 5000 kişiyi toplayamazken Silivrispor bunu bir maçta yapabiliyor.
Hiçbir vaatlerde bulunmadan üstelik.
Seçimler yaklaşıyor ey siyasiler aşındırırsınız kulüplerin kapılarını, bir bir randevular almaya çalışırsınız. Kaçınız kulüplerin yanındasınız maddi olarak?
Biliyor musunuz Silivri’deki kulüplerin sadece manevi desteğe değil yaşayabilmek için maddi desteğe de ihtiyacı var.
Ankara’dan gelen devlet büyüklerinin boynuna asmak için talep ettiğiniz atkıları bile beleşe getiriyorsunuz ya helal olsun size.
Öyle ya birbirleriyle yarışıyor isimler o atkıyı takabilmek için Ankaralının boynuna…
Formalarını terlettiğiniz takımlar şampiyonluğa koşarken Silivrili ilçe siyasetçileri ne kadar destek verdiniz kulüplere?
İlçemizdeki kulüplerin düzenli gelirleri yok.
Sonra bu kulüplerden başarı ve sporcu yetiştirmesini bekliyorsunuz boşuna beklemeyin!
