Futbolla ilgili olan herkes gibi bizler de maçlar bittiğinde soluğu spor kanallarında alıyoruz.
Ancak biraz izlemeye başladıktan sonra hemen kanal değiştirmeye başlıyoruz. Nedeni de yapılan taraflı yorumlar.
Sözüm ona futbol eskileri futboldan başka her şeyi yorumluyorlar. Koskoca programlarda kısır hakem tartışmalarından da öteye gitmiyor zaten.
Hiç maçları izlemesek de yarattıkları algılara inanacağız!!!.
Maalesef Türk Futbolunun geldiği noktayı gösteren en önemli parametrelerden biri de ekrandaki spor yorumcuları.
İnsanların yanıldıkları bir diğer nokta da futbol oynamakla futbol yorumculuğu yapmak farklı şeyler. Nasıl her futbolu bırakan kişi iyi teknik direktör olacak diye bir kural yoksa iyi yorumcu olacak diye bir kural da yok.
Ülkemizde maalesef raiting uğruna gerçekler yerine içi tamamen algı dolu yorumlar dinliyoruz. Bunları yapanlar da maalesef yine futbolun içinden gelen isimler. Yapılan yorumlar objektiflikten uzak tamamen rövanşist duygular üzerine kurulu.
Hiç kimse futbolu oyun üzerinden okumuyor maalesef.
O yüzden de bir arpa boyu yol alamıyoruz.
Ekranlar körler sağırlar birbirini ağırlar misali al gülüm ver gülüm yorum yapan yorumcularla dolu.
Herkes üzerine biçilen rolü oynuyor ekran başında.
Kimisi iyi adam, kimisi de kötü adam. İpleri kimin elinde olduğu belli olmayan futbol ulemaları rüzgâr nereden eserse o yöne doğru yorum yapıyorlar.
Yaptıkları yorumlarda doğruluk olması değil ertesi gün sokakta, gazete sayfalarında, sosyal medyada konuşulmak önemli. Onlar için teknik direktörleri doğramak, iyi olana kötü demek, kötü olana iyi demek artık basit bir söylem haline geldi. Çünkü onlara bunları söyleten sistemin ta kendisi.
Sistemin içinde kalmak istiyorlarsa bunu yapmaya mecbur hissediyorlar. Yorum yaparken sahadaki oyuna değil taraftar sayısına bakarak yapıyorlar değerlendirmelerini.
Maalesef günümüzde spor basınının geldiği nokta maalesef bu.
