Yeni nesil pek bilmez ama bir zamanlar profesyonel futbolcu olmanın yolu Bakırköy Zuhuratbaba Sahası’ndan geçiyordu.
Yaz turnuvaları transfer borsası gibiydi.
Kim kimi arıyorsa, almak istiyorsa arada buluyordu.
Bunlardan biri o zamanlar Sirkeci takımında amatör oyuncu olan Mehmet Özgül bir maçta dikkat çekerek 23 yaşında Galatasaray’a transfer olmuş ve Milli Takıma kadar yükselerek Çilli Mehmet olarak sembol olmuştu.
Zamanla futbolcu yetiştirme, geliştirme yöntemleri çok değişti, başlama yaşı düştü, hız sürat vs. arttı, daha ilimsel, bilimsel bakılıyor ama günümüzde Milan takımında forma giyen Junior Messiasın hikâyesi de farklı değil…
İtalya da amatör oynarken keşfedilen Brezilyalı oyuncu Seri C’de ilk profesyonel maçına çıktığında 27 yaşındaydı.
Şampiyonlar liginde ilk golü attığında 30 yaşında ve Milan’da oynayan bir yıldız futbolcu…
Bunlar istisna olabilir ama dünyanın her yerinde bu tip örnekler var.
Son yıllarda yabancı sayısı, yaş sınırı, kontenjan uygulamalarıyla izleme takip etme kriteri değişti.
Sokak futbolu, semt sahaları, yaz turnuvaları kalmadı, dolayısıyla doğal yeteneğine müdahale edilmemiş oyuncuları yakalamak zorlaştı…
Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi muamelesi yapan hale geldik…
Geçmişte askere giden profesyonel futbolcu kulübüne en yakın birliğe getiriliyordu. Askerlikten yırtmak isteyenler bedelini ödeyerek maç kadrosuna yazılma garantili mukavele karşılığı profesyonel futbolcu oluyordu.
Bedelli askerliğin çıkmasıyla bu yöntem sona erdi.
Şimdi de kulüplere 50 bin vereyim bizim çocuğu profesyonel yapın 100 bin vereyim bizim çocuğu maç kadrosuna alın, birkaç maç oynatın diyen babalar türedi.
İnsanların çocuğunun, yeğeninin profesyonel futbolcu olması ısrarını anlamak mümkün değil. 50 bin 100 bin verip 500 bin 1 milyon kazanacağını mı zannediyor acaba????
Bu konuda muhtelif rivayetler var.
Bu ülkede para kazanmak istiyorsan “ya topçu ya popçu olacan” deniyordu.
En kolay yoldan çok para kazanmak için yapılan meslek olan futbolculuk üste para vererek yapılır hale mi geliyor acaba?
